Την προηγούμενη Τρίτη το απόγευμα άκουσα νιαουρισματα έξω από την πολυκατοικία μας. Κατέβηκα και είδα μια κούτα δίπλα στα σκουπίδια που μέσα ήταν τρία γατάκια... Δύο από αυτά τα βλέπετε στις φωτό. Ήταν νεογέννητα και τυφλά ακόμα.
Στην αρχή δεν έκανα τίποτα διότι ήμουν εντελώς άσχετος και απροετοίμαστος για κάτι τέτοιο. Επίσης, πίστευα ότι θα συγκινηθεί κάποιος φιλόζωος και πιο σχετικός από μένα και θα τα περιποιηθεί.
Το επόμενο πρωί ξεκίνησα για τη δουλειά μου. Η κούτα είχε μεταφερθεί στην είσοδο της πολυκατοικίας.
Πήγα στη δουλειά μου και το συζήτησα. Μου είπαν τι έπρεπε να κάνω και αποφάσισα ότι αν γυρίσω και είναι ακόμα εκεί, θα τα πάρω σπίτι μου, τουλάχιστον μέχρι να μεγαλώσουν.
Γυρίζοντας, βρήκα την κούτα με τα γατάκια κάπου στην πυλωτή, μακριά από την είσοδο της πολυκατοικίας.
Αμέσως, τα πήρα σπίτι μου και πήγα στο pet shop όπου αγόρασα ειδικό γάλα και μπιμπερό. Πρόσπάθησα να τα ταϊσω και να τα ζεστάνω. Έπιναν με το μπιμπερό αν και όχι με ιδιαίτερη όρεξη. Έπρεπε ,λέει, να τους πειράζω και τον ποπο με την μπατονέτα για να κατουράνε, αφού το νευρικό και μυικό σύστημα δεν ήταν ολοκληρωμένα ακόμα. Όλα αυτά έγιναν. Το προτελευταίο βράδυ με κούρασαν πολύ. Δεν κοιμήθηκαν. Νιαούριζαν σαν καραμούζες συνεχώς... Πήγα στη δουλειά κουτουλώντας. Όταν γύρισα ήταν πιο υποτονικά. Το βράδυ το ένα αρνιόταν να φάει και έχανε δυνάμεις...
Το ΄βράδυ κύλησε ήσυχα. Το πρωί όταν ξύπνησα, είδα τα δύο κουλουριασμένα στη μια άκρη και στην άλλη άκρη της κούτας αυτό που δεν έτρωγε νεκρό και παγωμένο.
Μέσα στη μέρα και τα άλλα δύο ακολούθησαν την ίδια ακριβώς πορεία. Δεν ήθελαν με τίποτα να φάνε , έχαναν την ενεργητικότητα και τη φωνή τους και τελικά πέθαναν...
Οι περισσότεροι μου το είχαν πει εξαρχής! Νεογέννητα γατάκια χωρίς μάνα είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσουν. Παρόλα αυτά, ας κάνουμε ό,τι μπορούμε...
Το ερώτημα που θέτω είναι πολύ απλό. Γιατί τιμώρησαν έτσι αυτά τα μωρά; Τι φταίνε; Γιατί να έχουν ένα τέτοιο μαρτυρικό θάνατο; Είναι έγκλημα που δεν υπάρχει λόγος να γίνει. Θα μπορούσαν κάλιστα να είχαν στειρώσει τη μάνα τους, ή ακόμα και να τα αφήσουν να μεγαλώσουν λίγο και μετά να τα αφήσουν κάπου μακριά... Αλλά δε μπορεί να χωρέσει το μυαλό μου για ποιο λόγο να πληρώσουν τόσο σκληρά αυτά τα μωρά...
Θεώρησα καθήκον μου να γράψω την ιστορία τους για να μεταφέρω αυτό το μήνυμα μήπως και κάποτε αλλάξουμε νοοτροπία.
12 σχόλια:
δεν το πιστεύω...οι ψυχούλες :(
Κρίμα mahler...
Αλλά είναι αλήθεια.
:(
Γιατι υπαρχουν και οι δηθεν φιλόζωοι...
ασε με γιατι εχω πολλα να σουρω σε μερικους μερικους!!!!
έχουμε έναν τέτοιο μούργο που τώρα πια είναι 8 μηνών...
τον βρήκαμε νεογέννητο αλλά ευτυχώς κανα δυο εβδομάδων οπότε και επέζησε.
θα κάνω ανάρτηση κάποια στιγμή για αυτόν..
και να φανταστείς οτι εγώ δεν μπορούσα καθόλου τις γάτες!!!
αν όμως έμενε έξω θα πέθαινε σίγουρα..
κι εμείς κάναμε αυτά που έκανες εσύ και έτρεμα μην πεθάνει...
ευτυχώς...
αχ ρε συ ο κόσμος είναι βλαμμενος!!
απορώ πως σε μια ψυχούλα τόσο δα μπορείς να κάνεις αυτό το πράγμα..
είναι τόσο απλό όπως το λες
ή στείρωσε τη γάτα σου ή απλά άστα να μεγαλώσουν λίγο...
όμως το ήξεραν οτι θα πεθάνουν γι'αυτό και τα άφησαν στα σκουπίδια...
είχαμε βρει και παλιά έτσι και τα πήρε ένας φίλος μου και το ιδιο βράδυ πέθαναν... :(
άνθρωποι σου λέει μετά...
Κούλα καλή μ,
πιστεύεις ότι αυτό το έκαναν φιλόζωοι; Τώρα θα μου πεις οι φιλόζωοι που στειρώνουν τα ζώα και γίνονται σα βουβάλια και ζουν στον καναπέ είναι καλοί;
Για μένα τα ζώα πρέπει να ζουν στη φύση. Ναι να τα ταϊζουμε , να τα αγαπάμε κλπ αλλα μην τα κάνουμε και transformers!
Μισσ Πινκ
Συμφωνώ με όσα γράφεις.
Τυχερή ήσουν που έζησε ο γάτος σου.
Ζούμε σε έναν κόσμο που δεν πιστεύει πως και τα άλλα πλάσματα έχουν υπόσταση.
Δυστυχως υπαρχουν ανθρωποι που δεν δινουν δεκαρα ακομα και για αλλους ανθρωπους...
Φυσικο ειναι το ιδιο, και χειροτερα, να το κανουν και με τα ζωα, οπως αυτα τα κακοτυχα γατακια... κριμα...
g for george
Είχα σκοπό να επεκτείνω την απάντησή σου, αλλά με κάλυψε ο Εφήμερος...
Τραγικό...
Για την αναγκαιότητα της στείρωσης θα συμφωνήσω απόλυτα και ελπίζω σίγα σιγά να αρχίσει να γίνεται κατανοητό.
Αλλά θα διαφωνήσω πως το να αφήσεις τα γατιά και τα σκυλιά κάπου εκεί έξω είναι λύση. Ναι, το φυσικό περιβάλλον τους είναι η φύση. Αλλά όχι πια δυστυχώς. Είναι εδώ και χιλιάδες χρόνια οικόσιτα ζώα και αδυνατούν να επιβιώσουν στο αστικό περιβάλλον της πόλης που μόνο φύση δεν είναι. Ο μέσος όρος ζωής μιας αδέσποτης γάτας ή σκύλου δεν ξεπερνά τα δύο χρόνια. Για κάθε αδέσποτο μούργο ή γάτα που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε εδώ και χρόνια σε μια πλατεία, υπάρχουν χιλιάδες άλλοι που δεν κατάφεραν να επιβιώσουν ούτε τον πρώτο χρόνο στους δρόμους. Για τις 10 γραφικές αδέσποτες γάτες ενός ελληνικού νησιού, αντιστοιχούν δεκάδες άλλες που λιμοκτονούν και πεθαίνουν το χειμώνα ή γατάκια που δεν κατάφεραν να επιβιώσουν όπως θα επιβίωναν εντός ενός σπιτιού.
Αλλά και στη φύση να τα αφήσεις, όπως παρατούνε κάτι ηλίθιοι κυνηγοί στο χωριό μου τα σκυλιά τους, τα ζώα αυτά αδυνατούν να επιβιώσουν και να τραφούν.
Ο τρόπος ζωής των σκυλιών και των γατιών είναι πλέον οικόσιτος. Η φροντίδα, η περίθαλψη, η υιοθεσία, η στείρωση, η εξάλειψη της εμπορευματικής αγοραπωλησίας, η αλλαγή νομοθεσίας/επιβολή κυρώσεων, η πολιτική δήμων/κράτους και πάνω από όλα η αλλαγή νοοτροπίας φαντάζουν ως οι λύσεις στο μυαλό μου.
Γειά σου Τάνα,
Πιστεύω ότι αν πάρεις μια μεγαλωμένη γάτα και την αφήσεις σε μια άλλη περιοχή της άθήνας (εφόσον δεν τη θέλεις σπίτι σου) είναι πολύ πιθανό να επιβιώσει. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να , αλλά έχει τη δυνατότητα να το κάνει.
Αλλά το να αφήνεις να πεθαίνουν έτσι μαρτυρικά τα γατάκια ή οποιοδήποτε άλλο ζώο, είναι εγληματικό.
Αστα μου εχει συμβει και εμενα αυτο...
din
Καλημέρα DIN
Και σε φίλους μου έχει συμβεί...
Που σημαίνει ότι είναι ένα κοινό φαινόμενο που πρέπει να εκλείψει. Και είναι εύκολο να εκλείψει.
Δημοσίευση σχολίου