Τρίτη 25 Μαρτίου 2008

SEX - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ - ΠΡΟΣΩΠΟ - ΠΟΙΟΤΗΤΑ


Υπάρχει κάτι πιο τραγικό ακόμα κι από αυτή τη σκλαβιά. Είναι το να αποδεικνύεται κάποιος ανίκανος να χειριστεί τη λευτεριά του. Οι gay, λοιπόν, μετά από πολλές περιπέτειες, διώξεις, βάσανα, κατηγορίες, πιέσεις, καταπίεση, δεινά και προβλήματα έφτασαν στο σημείο -επιτέλους -να μπορούν να γεύονται ελεύθερα τον έρωτά τους. Τώρα πλέον, στην Ελλάδα του 2008 ένας gay ερωτεύεται, κάνει σεξ, έχει τη δυνατότητα να κάνει σχέση, να αγαπήσει, χωρίς να έχει καμία συνέπεια επί της ουσίας. Σαν τον βαρυποινίτη, λοιπόν, που μετά από δεκαετίες κάθειρξης αφήνεται ελεύθερος, σπεύδει επιπόλαια να κορεσθεί με σεξ, να πάρει ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί, ό,τι πιο εντυπωσιακό από πλευράς εμφάνισης , να τα ζήσει όλα, το σεξ σε όλες τις μορφές, με όλες τις αισθήσεις και παραισθήσεις του. Αισθάνεται, επιτέλους, ελεύθερος! Ούτε οικογένεια, ούτε θρησκεία, ούτε κοινωνία, ούτε τίποτα δεν τον εμποδίζει πια να γευθεί αυτό που είχε στο μυαλό του και ποτέ δεν τόλμαγε να εξωτερικεύσει! Είναι ελεύθερος!






Πρόκειται, όμως, για ελευθερία, ή απλά για ελευθεριότητα; Μήπως τελικά είναι μια κατάσταση εντελώς ρηχή, χωρίς ποιότητα, χωρίς στόχους, μα πάνω από όλα, απάνθρωπη; Μια τυπική gay σχέση –τουλάχιστον στην Ελλάδα- ξεκινά με δύο κριτήρια. Το πέος και τους μυς. Ξέρω, πολλοί αναγνώστες θα δυσανασχετήσουν λέγοντας ότι εκείνοι διαφέρουν… Προσωπικά, πάντως, βλέπω τους πάντες να διαφέρουν μόνο στα λόγια. Κάνουν, λοιπόν, σεξ απόψε, πάνω στον ενθουσιασμό συχνά τάζουν και τον ουρανό με τ’ άστρα ο ένας εραστής στον άλλο, μα μόλις πάρουν αυτό που θέλουν, εξαφανίζονται για πάντα. Ίσως κάποιος επιχειρήσει να στείλει μια καλημέρα δειλά – δειλά στο χθεσινοβραδινό εραστή του, όμως η πιθανότητα να μην πάρει καμία απάντηση αγγίζει τη βεβαιότητα. Αυτή είναι η gay ζωή στην Ελλάδα κατά κανόνα. Μια ζωή που αγνοεί το πρόσωπο και εστιάζει στους μυς και το πέος.









Και το χειρότερο είναι ότι ακόμα κι όσοι δηλώνουν ότι ψάχνουν σχέση, πάλι στο ίδιο εστιάζουν συνειδητά ή ασυνείδητα. Δυστυχώς για όλους μας, αν δεν αγαπήσουμε έναν άνθρωπο ως πρόσωπο – γι αυτό που είναι δηλαδή- όσο έντονο κι αν είναι το σεξ που κάναμε, όσο εντυπωσιακό και καλογυμνασμένο αν είναι το σώμα, όσο φανταχτερά και trendy τα ρούχα, η σχέση θα είναι ρηχή , μη ποιοτική και σύντομη. Η πολυπόθητη ελευθερία μας θα είναι ελευθεριότητα και εμείς πάντα μόνοι και στο ψάξιμο… σε ένα αέναο ψάξιμο του τίποτα.