Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Ο στόχος του κεφαλαίου.

Σήμερα θα μιλήσω δογματικά.
Όπως ακριβώς οι δογματικοί αριστεροί, που ποτέ δε μου άρεσαν,
διότι πιστεύω ότι ο δογματισμός δε σου αφήνει καμία ευελιξία και
σου βάζει παρωπίδες.
Παρόλα αυτά, δείχνει η λεγόμενη "ταξική" (εγώ τη λέω δογματική) θεώρηση των πραγμάτων να βγάζει κάπου.

Στόχος, λοιπόν, του κεφαλαίου ήταν μέχρι σήμερα τα λεφτά των χαμηλότερων τάξεων.
Ήθελε να ανοίξει την ψαλίδα, να γίνουν οι φτωχοί φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.
Προσπαθούσε -και συνεχίζει να το κάνει- να πετύχει την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης.
Μέχρι τώρα, πάσχιζε να "βουτήξει" τα λεφτά των άλλων τάξεων οικειοθελώς, μέσα από καλοστημένες παγίδες, όπως το χρηματιστήριο, τα ομόλογα, οι πιστωτικές, τα δάνεια.

Φοβάμαι, λοιπόν, ότι τα ανώδυνα τελείωσαν!
Τώρα ίσως ήρθε η ώρα, με τη δικαιολογία της κρίσης, να μη ζητάει την άδεια της μεσαίας τάξης ή της εργατιάς για να τους κλέψει τα λεφτά. Απλά θα δεσμεύσει τις καταθέσεις μας!
Αν αυτή η υποψία ισχύει, τότε η μόνη λύση που βλέπω είναι να προλάβουμε να έχουμε χρησιμοποιήσει τα χρήματά μας σε επενδύσεις.
Μια επένδυση μπορεί να είναι η αγορά σπιτιού, ή οικοπέδου. Αν τα λεφτά δε φτάνουν, μπορούμε να κάνουμε ανακαίνιση στο σπίτι μας. Να πάρουμε συσκευές, ή να αλλάξουμε αυτοκίνητο. Ακόμα και να πάμε ταξίδια.
Τουλάχιστον να φάμε εμείς τον ιδρώτα μας ρε αδερφέ! Όχι το Κεφάλαιο!