Καλές Γιορτές

Εύχομαι ολόψυχα καλές γιορτές σε όλους

Ειρήνη και Υγεία

Σκέψη Δημιουργική

Φώτιση Θεϊκή

Ανθρωπιά και Αγάπη

Λύτρωση από κάθε δυνάστη της ζωής μας

και Αρμονία με τη φύση

Επιστολή φίλων του Αλέξη...

Το παρακάτω άρθρο το πήρα από το Βήμα 11-12-2008. Είναι μια επιστολή φίλων του Αλέξη που δολφονήθηκε από τον αμετανόητο Αστυνομικό.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=246091&ct=32

Με δυο λέξεις μας υπενθυμίζουν ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΩΠΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΗΧΑΝΕΣ. Αυτή η αλήθεια είναι η λύτρωσή μας. Πιστεύουμε ότι είμαστε μηχανές παραγωγής κέρδους. Για μια ακόμα φορά ξεχάσαμε ότι είμαστε άνθρωποι.Νομίζουμε ότι αν αποκτήσουμε χρήμα τα έχουμε όλα. Ας ακούσουμε τα παιδιά που βλέπουν ακόμα καθαρά...:

«Μη ρίχνετε άλλα δακρυγόνα,εμείς κλαίμε κι από μόνοι μας» λένε στο υστερόγραφο της επιστολή τους οι φίλοι του 15χρονου Αλέξη, στην οποία και δηλώνουν με ειλικρίνεια «δεν είμαστε γνωστοί άγνωστοι, ούτε κουκουλοφόροι,είμαστε τα παιδιά σας». Το κείμενο της επιστολής είναι το παρακάτω: «Θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο. Βοηθήστε μας. Δεν είμαστε τρομοκράτες, “κουκουλοφόροι”, “γνωστοί - άγνωστοι”. Είμαστε τα παιδιά σας. Αυτοί, οι γνωστοί- άγνωστοι... Κάνουμε όνειρα- μη σκοτώνετε τα όνειρά μας! Εχουμε ορμή- μη σταματάτε την ορμή μας. Θυμηθείτε. Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη “βιτρίνα”, παχύνατε, καραφλιάσατε, ξεχάσατε». «Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε» αναφέρουν οι φίλοι του Αλέξη στην επιστολή τους. «Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους. Μάταια. Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε. Δεν φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε! Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. Υλη παντού. Αγάπη πουθενά. Πού είναι οι γονείς; Πού είναι οι καλλιτέχνες; Γιατί δεν βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν; μας σκοτώνουν. Βοηθήστε μας...».

Επισόδεια -Φωτιές-Κουκούλες

Χαμός στην Ελλάδα! Φωτιές, βία, καταστροφές, αίμα, πόνος...και δυστυχώς θάνατος.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να βρεθεί μηχανισμός να μας προστατέψει από τον κάθε τρελό αστυνομικό που πυροβολεί στο ψαχνό. Πρέπει να βρεθεί κάποιο σύστημα να μας πληρώνει τα φάρμακα που έχουμε εκ των προτέρων πληρώσει. Χρειάζεται να υπάρχει ένα κράτος που να λειτουργεί.

Η αγανάκτηση και η οργή των πολιτών είναι ευνόητη. Όμως θα ρωτήσω τον καθένα μας που στο βάθος του μυαλού του νιώθει μια δικαίωση μέσα από αυτή την έκρηξη οργής που ζούμε...

1. Το σύστημα που καταδικάζουμε ποιος το ψήφισε; Μόνο του μας επιβλήθηκε από το εξωτερικό; Ή μήπως όλοι είμαστε βολεμένοι σε αυτό και μόνο να φωνάζουμε ξέρουμε;

2. Τι πιστεύουμε ότι θα καταφέρουμε με τις φωτιές και τα συντρίμια;

Τίποτε απολύτως. Το πολύ -πολύ κάποιους άδικους επιπλέον θανάτους . Δε χρειάζεται να κατασρέφουμε το σπίτι μας. Χρειάζεται να επενδύσουμε στη Γνώση και στη σωτή Οργάνωση - Διοίκηση. Αλλιώς όσο και να κάψουμε, δε θα χτίσουμε ποτέ τιποτα.

Χρειάζεται να μην ψηφίζουμε ονόματα αλλά ικανότητες. Το ότι ο πατέρας μου ή ο θείος ή ο παππούς μου ήταν καλός γιατρός, δε σημαίνει ότι κι εγώ μπορώ να γίνω ένας εξίσου καλός γιατρός. Το λέω για τα κεφάλια που μας διοικούν, ποντάροντας στην ψήφο μας που στηριζεται σε ανοητους οικογενειακούς συναισθηματισμούς και συμπάθειες.

Ειλικρινά, δε με νοιάζει ποιό κόμα θα κερδίσει. Με ενδιαφέρει, όμως, να έχει μια βιώσιμη εναλλακτική πρόταση.

Χρειάζεται οι γονείς να μην απαξιώνουν τη μόρφωση επειδή δε δίνει πια λεφτά! Έτσι τα παιδιά τους -οι αυριανοί πολίτες- γίνονται αστοιχείωτα και ανίκανα. Όσο καλή διάθεση αν έχουν να αλλάξουν το σύστημα, δε θα έχουν αυτή τη δυνατότητα αν δεν έχουν μόρφωση. Θα μείνουν οριστικά και αυτά και η χώρα στο περιθώριο του σύγχρονου κόσμου.

Αυτά, πιστεύω, χρειαζόμαστε αν θέλουμε μακροπρόθεσμα να ανακάμψουμε σα χώρα. Όσο ποντάρουμε σε κομπίνες, απάτες, αρπαχτές, αεριτζίδικη δουλειά, πρόσκαιρο τεμπέλικο βόλεμα, όσο βάζουμε τυχαίους ανθρώπους (τα δικά μας παιδιά) σε τυχαίες θέσεις, τόσο θα κάνουμε ένα κύκλο που θα καταλήγει σε άσκοπες καταστροφές, φωτιές και ισοπέδωση, για να αρχίσει και πάλι ο φαύλος κύκλος της ανικανότητάς μας.

Δε φτάνει απλά να διαμαρτυρόμαστε και να καταστρέφουμε ένα σάπιο σύστημα. Είναι καιρός να προτείνουμε και βιώσιμες λύσεις. Αλλά αυτό θέλει πολλή δουλειά.

Ας το πάρουμε απόφαση!

Ανεργία - Κρίση-Φτώχεια

Τον τελευταίο καιρό έχουμε βαρεθεί να ακούμε από τα κανάλια για επερχόμενες μαζικές απολύσεις, για ανεργία, μαζικό κλείσιμο επιχειρήσεων και λοιπά...

Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, λοιπόν, ότι ο μέσος Έλληνας εργαζόμενος, θα αναζητούσε τη σιγουριά του Δημοσίου, σε μια τέτοια οικονομική θύελλα.

Παρόλα, όμως, αυτά η αποχή στο τεστ δεξιοτήτων ξεπέρασε το 40% !!!

Μπορεί κάποιος να φανταστεί καποιους λόγους; Διότι εμένα το μυαλό μου έχει σταματήσει.

Αρχίζω να πιστεύω ότι η φτώχεια, η ανεργία , τα κλάματα και οι φωνές είναι παραμύθια.
Ένας που πεινάει είναι αδύνατο να αδιαφορεί έτσι μπροστά σε τέτοιες ευκαιρίες...

Για πείτε κι εσείς μερικές ιδέες ρε παιδάκια...