Καλή Σχολική Χρονιά...

Τα σχολεία σχεδόν ανοίγουν. Γίνεται σκληρός αγώνας για μια ακόμη χρονιά για να ανοίξουν κανονικά... Και πάλι αλλαγές στην παιδεία και πάλι μεταρρυθμίσεις...Πρώτα ο μαθητής όπως πάντα...
Παρόλα, όμως, αυτά, υπάρχουν κάποια παιδικά ερωτήματα μου, τα οποία δεν βλέπω να παίρνουν απαντήσεις εδώ και πάμπολλα χρόνια.

1. Γιατί να υπάρχουν κενά το Σεπτέμβριο, αφού οι μεταθέσεις - αποσπάσεις έχουν ολοκληρωθεί από την άνοιξη; Τα κενά είναι γνωστά. Γιατί δεν καλύπτονται; Άντε να αρρωστήσει ένας, άντε να γεννήσει μία, άντε και κανένας να πάρει μια εκπαιδευτική άδεια. Ε πόσοι ; Δύο ;Τρεις; Δε δικαιολογούνται τόσα κενα.

2. Πως να επιστρέψουν οι καθηγητές στα σχολεία (από τα γραφεία) όταν στα γραφεία δεν έχουν προσληφθεί διοικητικοί υπάλληλοι εδω και δεκαετίες; Πως θα λειτουργήσουν τα γραφεία; Και επιπλέον, στα γραφεία πήγαιναν και καθηγητές που δε μπορούσαν να σταθούν στην τάξη... Τώρα τους γυρίζουμε πίσω; Πάλι θα τους λουστούν τα παιδιά;

3. Γιατί στο Λύκειο να περνάς με μέσο όρο 9,5 έχοντας χάσει οσαδήποτε μαθήματα; Υπάρχουν μαθητές που πήραν π.χ. Θρησκευτικά και Αγγλικά 20 και κόπηκαν σε όλα τα βασικά (Φυσική, Χημεία, Μαθηματικά, Νέα, Αρχαία, Έκθεση, Γεωμετρία , κλπ) κι όμως περνάνε την τάξη !!! Πάνε στην επόμενη χωρίς να έχουν γνώσεις της προηγούμενης! Εισιτήριο για νέα αποτυχία και δημιουργία προβλημάτων στην τάξη.

4. Για ποιο λόγο παιδιά με έτοιμη δουλειά, που θέλουν απλά ένα απολυτήριο Λυκείου να μπαίνουν υποχρεωτικά σε κατεύθυνση και να δίνουν πανελλαδικές; Έτσι, και το επίπεδο της τάξης πέφτει, και φασαρία δημιουργείται και αυτά βασανίζονται, και είναι πολύ πιθανό να κοπούν στις Πανελλαδικές σε όλα και να χάσουν την τρίτη λυκείου... Το τελευταίο σημαίνει ότι πρέπει να ξαναδώσουν εξετάσεις τον άλλο Ιούνιο!

5. Γιατί οι μαθητές πάνε φροντιστήρια; Είναι τόσο ανεπαρκής η παιδεία μας; Απορώ γιατί το ρωτάμε αυτό... Η απάντηση είναι πολύ απλή και έχει δύο σκέλη :

Α) Αν μιλάμε για Πανελλαδικές, η φιλοσοφία του σχολείου δεν είναι να κάνει πρωταθλητισμό. Ο Καθηγητής οφείλει να ακολουθεί το μέσο επίπεδο της τάξης και όχι τους άριστους. Επιπλέον, το σχολείο υπάρχει για να κάνει και κοινωνικοποίηση . Όχι για να δίνει ξερές γνώσεις. Οι πανελλαδικές εξετάσεις , όμως, απαιτούν πρωταθλητισμό! Δηλαδή, εκμάθηση ξερών γνώσεων (χωρίς άλλη παιδεία) με όσο το δυνατό πιο εξατομικευμένο τρόπο που θα είναι αποτελεσματικός για κάθε μαθητή. Αυτό στο σχολείο είναι αδύνατο να γίνει, άσχετα από την ικανότητα των καθηγητών.

Β) Αν μιλάμε για αδύναμους μαθητές που χρειάζονται φροντιστήριο από το Δημοτικό κιόλας, τότε θα έπρεπε να υπάρχουν τμήματα Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης, που δέν υπάρχουν τα κονδύλια για να γίνουν. Κάτι πάει να γίνει με τα Ολοήμερα Δημοτικά, βέβαια, αλλά για να δούμε...

6. Και το τόσο τετριμμένο ερώτημα. Όταν ο καθηγητής είναι ο πλέον κακοπληρωμένος δημόσιος υπάλληλος, περιμένουμε να είναι παράλληλα και ο πιο παραγωγικός; Όταν ένας άνθρωπος δε βγάζει το μήνα, το μυαλό του είναι στο πως να μαζέψει λεφτά. Και αυτό, φυσικά, θα γίνει με ιδιαίτερα...

7. Παιδαγωγική κατάρτιση καθηγητών... Τεράστιο ζητημα. Κάποιοι έχουν κάνει ίσως ένα εξάμηνο στο πανεπιστήμιο. Πολλοί ούτε κάν αυτό! Μπαίνουν απλά σε τάξεις και αυτοσχεδιάζουν αναπαράγωντας παλιά πρότυπα....

8. Το περίφημο "Νέο σχολείο" με τις εφαρμογές της πληροφορικής, με εργαστήρια που ιδρύθηκαν εδω και δεκαετίες, περασαν από πάνω τους εκατοντάδες μαθητές και τώρα παραπαίουν... Και φυσικά, χωρίς εκπαιδευτικό λογισμικό. Οι καθηγητές αυτοσχεδιάζουν και αν τύχει να βρουν κάτι μόνοι τους όλα καλα! Η πιο απλή ιδέα θα ήταν να δώσει το υπουργείο λογισμικό με ασκήσεις ECDL για εξάσκηση των παιδιών. Αλλά πρωτίστως, καλούς υπολογιστές! Και, φυσικά, Antivirus! Δίνει laptop στα παιδιά του γυμνασίου, ενώ θα μπορούσε να τα δώσει στο σχολείο και να έχει- με πολύ λιγότερα λεφτά -τόσο το εργαστήριο πληροφορικής τον εξοπλισμό του, όσο και κάθε τάξη απο πολλά laptop! Αλλά είπαμε... επικοινωνιακή πολιτική! Μπήκε η πληροφορική στα σχολεία! Ζήτω! Άλλαξαν οι καιροί!