Το παρακάτω άρθρο δείχνει την πραγματική απειλή για τη str8 οικογένεια, πιστεύω...
Πολλοί str8 κατηγορούν τους gay ότι "διαφθείρουν" τους άντρες και γι αυτό, τάχα ,αυξάνει ο αριθμός των gay με τα χρόνια...
Όμως, από ότι φαίνεται, η πραγματική απειλή είναι ο ίδιος ο γάμος και οι str8 σχέσεις που κατάντησαν ρηχές και αποτυχημένες.
Αν ένας άντρας γνωρίζει ότι έχει 50% πιθανότητα να χωρίσει, για ποιο λόγο να παντρεύεται;
Καταντάει ασύμφορο. Θα μου πειτε, βέβαια, αυτό σημαίνει ότι θα γίνει gay; Όχι! Απλά κάποιοι Bi που θα έσκυβαν το κεφάλι και θα άραζαν σε μια str8 σχέση για να έχουν μια οικογένεια να τους περιποιηθεί στα γεράματα, ή για κοινωνική προβολή κλπ, τώρα θα δηλώνουν πιο άνετα gay, αφού ο γάμος θα έχει υψηλότατο ρίσκο.
Οπότε οι str8 ας κοιτάξουν να κάνουν πιο ποιοτικές τις σχέσεις τους και ας μη χρεώνουν την προσωπική τους αποτυχία στους gay...
«Περνάω και μόνη μου καλά»
Οι γυναίκες ζητούν πια διαζύγιο και ένας στους τέσσερις γάμους διαλύεται
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Ζωή Λιάκα zliaka@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008
«Και τα δύο φύλα έχουν χάσει τον ρόλο τους. Οι άντρες έχουν πάψει να έχουν τον πρωταρχικό ρόλο στη λύση των οικονομικών του σπιτιού, αφού οι γυναίκες συνεισφέρουν τα ίδια στις περισσότερες περιπτώσεις. Γιατί να μείνει μια γυναίκα σε έναν προβληματικό γάμο αν μπορεί να ζήσει καλύτερα μόνη της;». Η κ. Άννα Κωνσταντίνου, ιδιωτική υπάλληλος, 45 ετών, είναι μητέρα δύο παιδιών και διαζευγμένη. Δίνοντας τη δική της ερμηνεία στην αύξηση των διαζυγίων τον τελευταίο χρόνο στην Ελλάδα λέει: «Οι γυναίκες είναι γνωστό ότι από τη στιγμή που βγήκαμε στην παραγωγή και ανεξαρτητοποιηθήκαμε οικονομικά αρχίσαμε να διεκδικούμε περισσότερα για τον εαυτό μας. Σήμερα απαιτούμε περισσότερα
«ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ»
«Οι γυναίκες από τη στιγμή που ανεξαρτητοποιηθήκαμε οικονομικά αρχίσαμε να διεκδικούμε περισσότερα» για μας μέσα σε έναν γάμο αφού εργαζόμαστε όχι μόνο έξω αλλά και μέσα στο σπίτι. Οι περισσότερες γυναίκες, αν και εργαζόμενες σκληρά, κουβαλούν και το επιπλέον φορτίο της φροντίδας του νοικοκυριού». Σημειώνει ότι αφοσιώθηκε στα παιδιά της και για τον λόγο αυτό, όπως λέει, σταμάτησε να δουλεύει. «Βγήκα πάλι στην αγορά εργασίας όταν τα παιδιά πήγαν σχολείο. Τώρα σκέφτομαι ότι τα προβλήματα στον γάμο μου ξεκίνησαν όταν άρχισα να δουλεύω. Ίσως τότε αισθάνθηκα πιο δυνατή και ανεξάρτητη και διεκδίκησα περισσότερα. Δεν ξέρω όμως αν υπήρχε ισορροπία ανάμεσα στις απαιτήσεις και στις “παροχές” μου. Δεν είμαι σίγουρη ότι έδινα και δεν απαιτούσα μόνο. Όταν είσαι μέσα στο πρόβλημα, όταν το αντιμετωπίζεις, είναι δύσκολο να βλέπεις την πραγματική διάστασή του. Το σίγουρο είναι ότι ένας γάμος “απαιτεί” δύο, όπως και ένα διαζύγιο». Σύμφωνα με την έρευνα που έκανε το Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, υπολογίζεται ότι στις ημέρες μας 1 στους 4 γάμους καταλήγει σε διαζύγιο. Η αύξηση του ποσοστού των διαζυγίων είναι μεγάλη, αν αναλογιστεί κανείς ότι στη δεκαετία του ΄80 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 1 στους 10 γάμους.
Επιπλέον, υπολογίζεται ότι το 2010 περίπου 1 στους 2 γάμους θα οδηγείται σε διαζύγιο. Η πρώτη κρίση Η κρίσιμη περίοδος για τους περισσότερους γάμους είναι όταν το ζευγάρι φτάνει στην ηλικία μεταξύ 40 και 50, οπότε έρχεται η πρώτη κρίση της μέσης ηλικίας: «Τι έκανα, τι δεν έκανα στη ζωή μου» και ο προβληματισμός «τι κάνω από εδώ και πέρα». Το 66% των διαζυγίων γίνονται πράξη σε αυτή την ηλικία, όταν έχουν μεγαλώσει λίγο τα παιδιά και θεωρητικά θα μπορούσαν να χαρούν πια τη ζωή τους ως ζευγάρι. Η έξοδος των παιδιών από το σπίτι είναι συχνά σημαντική αφορμή για την κρίση της συζυγικής σχέσης. «Σήμερα ούτε ο γάμος ούτε το διαζύγιο έχει τόση βαρύτητα. Εάν η απόφαση για διαζύγιο είναι συνειδητή και λαμβάνεται ύστερα από ειλικρινή σκέψη για τις προσωπικές ανάγκες του καθενός, τότε η ζωή μετά είναι πολύ καλή» λέει η Αθανασία Λιάσκου, ιδιωτική υπάλληλος, 41 ετών, διαζευγμένη εδώ και πέντε χρόνια 
Οι γυναίκες ζητούν πια διαζύγιο και ένας στους τέσσερις γάμους διαλύεται
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Ζωή Λιάκα zliaka@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008
«Και τα δύο φύλα έχουν χάσει τον ρόλο τους. Οι άντρες έχουν πάψει να έχουν τον πρωταρχικό ρόλο στη λύση των οικονομικών του σπιτιού, αφού οι γυναίκες συνεισφέρουν τα ίδια στις περισσότερες περιπτώσεις. Γιατί να μείνει μια γυναίκα σε έναν προβληματικό γάμο αν μπορεί να ζήσει καλύτερα μόνη της;». Η κ. Άννα Κωνσταντίνου, ιδιωτική υπάλληλος, 45 ετών, είναι μητέρα δύο παιδιών και διαζευγμένη. Δίνοντας τη δική της ερμηνεία στην αύξηση των διαζυγίων τον τελευταίο χρόνο στην Ελλάδα λέει: «Οι γυναίκες είναι γνωστό ότι από τη στιγμή που βγήκαμε στην παραγωγή και ανεξαρτητοποιηθήκαμε οικονομικά αρχίσαμε να διεκδικούμε περισσότερα για τον εαυτό μας. Σήμερα απαιτούμε περισσότερα
«ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ»
«Οι γυναίκες από τη στιγμή που ανεξαρτητοποιηθήκαμε οικονομικά αρχίσαμε να διεκδικούμε περισσότερα» για μας μέσα σε έναν γάμο αφού εργαζόμαστε όχι μόνο έξω αλλά και μέσα στο σπίτι. Οι περισσότερες γυναίκες, αν και εργαζόμενες σκληρά, κουβαλούν και το επιπλέον φορτίο της φροντίδας του νοικοκυριού». Σημειώνει ότι αφοσιώθηκε στα παιδιά της και για τον λόγο αυτό, όπως λέει, σταμάτησε να δουλεύει. «Βγήκα πάλι στην αγορά εργασίας όταν τα παιδιά πήγαν σχολείο. Τώρα σκέφτομαι ότι τα προβλήματα στον γάμο μου ξεκίνησαν όταν άρχισα να δουλεύω. Ίσως τότε αισθάνθηκα πιο δυνατή και ανεξάρτητη και διεκδίκησα περισσότερα. Δεν ξέρω όμως αν υπήρχε ισορροπία ανάμεσα στις απαιτήσεις και στις “παροχές” μου. Δεν είμαι σίγουρη ότι έδινα και δεν απαιτούσα μόνο. Όταν είσαι μέσα στο πρόβλημα, όταν το αντιμετωπίζεις, είναι δύσκολο να βλέπεις την πραγματική διάστασή του. Το σίγουρο είναι ότι ένας γάμος “απαιτεί” δύο, όπως και ένα διαζύγιο». Σύμφωνα με την έρευνα που έκανε το Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, υπολογίζεται ότι στις ημέρες μας 1 στους 4 γάμους καταλήγει σε διαζύγιο. Η αύξηση του ποσοστού των διαζυγίων είναι μεγάλη, αν αναλογιστεί κανείς ότι στη δεκαετία του ΄80 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 1 στους 10 γάμους.
Επιπλέον, υπολογίζεται ότι το 2010 περίπου 1 στους 2 γάμους θα οδηγείται σε διαζύγιο. Η πρώτη κρίση Η κρίσιμη περίοδος για τους περισσότερους γάμους είναι όταν το ζευγάρι φτάνει στην ηλικία μεταξύ 40 και 50, οπότε έρχεται η πρώτη κρίση της μέσης ηλικίας: «Τι έκανα, τι δεν έκανα στη ζωή μου» και ο προβληματισμός «τι κάνω από εδώ και πέρα». Το 66% των διαζυγίων γίνονται πράξη σε αυτή την ηλικία, όταν έχουν μεγαλώσει λίγο τα παιδιά και θεωρητικά θα μπορούσαν να χαρούν πια τη ζωή τους ως ζευγάρι. Η έξοδος των παιδιών από το σπίτι είναι συχνά σημαντική αφορμή για την κρίση της συζυγικής σχέσης. «Σήμερα ούτε ο γάμος ούτε το διαζύγιο έχει τόση βαρύτητα. Εάν η απόφαση για διαζύγιο είναι συνειδητή και λαμβάνεται ύστερα από ειλικρινή σκέψη για τις προσωπικές ανάγκες του καθενός, τότε η ζωή μετά είναι πολύ καλή» λέει η Αθανασία Λιάσκου, ιδιωτική υπάλληλος, 41 ετών, διαζευγμένη εδώ και πέντε χρόνια 
9 σχόλια:
το χειροτερο απο ολα ειναι η δουλεια , αυτη χαλαει τα παντα .
Εννοείς το να εργάζονται οι γυναίκες;
Δεν ειναι η δουλεια που χαλαει τα παντα,ειναι η δικη μας προσκολληση στα παλια και περασμενα.Πρεπει να διαγραψουμε το παλιο προτυπο οικογενειας ωστε να δεχτουμε ενα καινουργιο και πιο ευελικτο ,το ικανοποιει τις αναγκες της κοινωνιας...
elementstv!Αν εννοείς ευέλικτο πρώτυπο το γεγονός να κάνει δουλειές και ο άντρας για να μην τα φορτώνεται όλα η γυναίκα, συμφωνώ απόλυτα. Αν, όμως, η ευελιξία έχει να κάνει με το γεγονός ότι έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι κάποια στιγμή μόλις λίγο βαρεθώ, ή ζοριστώ, θα την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια, τότε διαφωνώ κάθετα.
Πιστεύω ότι ο γαμος δεν είναι απλά μια σοβαρή σχέση. Είναι σχέση ζωής με σοβαρές κοινωνικές, ανθρωπιστικές, οικονομικές προεκτάσεις. Αλλά βλέπω τους str8 που διαλέγουν ανθρώπους να παντρευτούν, να ψάχνουν με κριτήρια όπως τα ξενύχτια, τα αυτοκίνητα, τα κινητά, τις διασκεδάσεις , τα ρούχα και τη μαγκιά. Δηλαδή, κρίνουν με κριτήρια παντελώς άχρηστα για γάμο, διότι όλα αυτά θα τα χάσουν μόλις αρχίσει ο έγγαμος βίος και θα τρέχουν με χίλια δυο άλλα προβλήματα, για τη λύση των οποίων απαιτούνται άλλες ικανότητες, για τις οποίες δεν έψαξαν όταν αναζητούσαν σύντροφο... Έτσι, αποδεικνύονται ανεπαρκείς ως σύζυγοι και χωρίζουν. Αυτή είναι η παρακμή που μαστίζει τις οικογένειες,η έλλειψη παιδείας. Αυτή είναι η πραγματική απειλή κατά των str8 και όχι οι gay.
Ωραίο άρθρο!
Το θέμα είναι πως οι σχέσεις είναι πλέον ρηχές,δηλαδή δεν κοιτάμε τι πραγματικά έχουμε ανάγκη.Αν ας πούμε νιώθεις καλύτερα όταν αγοράζεις νέα ρούχα και δεν νιώθεις κάπως έτσι όταν βρίσκεις μια νέα σχέση,τότε σαν άτομο είσαι κενός/ή.Είσαι/είμαι ένας ακόμη καταναλωτής που πιστεύει πως η ευτυχία βρίσκεται στην απόκτηση καταναλωτικών αγαθών,κατ επέκταση είναι καταναλωτική και η συμπεριφορά σου στις σχέσεις.
Γνώμη μου είναι πως γενικά τα πρότυπα έχουν σταματήσει να βγαίνουν μέσα από την οικογένεια,αλλά δυστηχώς βγαίνουν,(ή αλλιώς επιβάλονται) μέσα από την τηλεόραση.
Εφόσον η έννοια της "οικογένειας" είναι καθαρά πολιτισμική και όχι βιολογική, λογικό είναι σε διάφορες περιόδους να αλλάζουν οι απαιτήσεις και οι ανάγκες των κάθε οικογενειών.
Την παρούσα περίοδο, μάλλον περνάμε το στάδιο που ανέφερε και ο petheo όπου ο καταναλωτισμός έχει εισβάλλει και στις σχέσεις. Άρα και τα κριτήρια σταθερότητας μίας σχέσης έχουν καταντήσει παρόμοια με καταναλωτικά.
Επίσης, λογικό είναι το κατεστημένο της "σωστής οικογένειας" να περνάει κρίση, δεδομένου ότι διανύουμε μία περίοδο που οι παραδοσιακές αρχές συγκροούνται με τις σημερινές ανάγκες. Δεν βλέπω κάτι μεμπτό με αυτό. Ενδεχομένως σε μερικά χρόνια να επαναπροσδιοριστούν οι ρολοι των οικογενειών και να δούμε κάτι τελείως διαφορετικό.
Όσον αφορά αυτούς που κατηγορούν τους gay ότι "διαφθείρουν" τους str8, τί να πω; Η βλακεία πέφτει σύννεφο... Τόσο σύννεφο που ίσως να είναι και ανάξιο λόγου.
@petheo , ellinaki
Με την εμφάνιση του διαφωτισμού άρχισε ο ατομισμός και ο προσωπικός ευδαιμονισμός. Δηλαδή, το άτομο άρχισε να δίνει όλο και μεγαλύτερη σημασία στον εαυτό του και λιγότερο στον περίγυρό του και την κοινωνία.
Αυτό αρχικά έγινε ως αντίβαρο στην καταπίεση, στους εξευτελισμούς και στις ταλαιπωρίες που υπέστησαν τόσα άτομα στο όνομα ιδεών, πατρίδων , θρησκειών κλπ.
Όμως σήμερα πλέον αυτό έχει εκτραπεί. Το άτομο έχει γίνει εγωιστικό και εγωκεντρικό και δεν το ενδιαφέρει ούτε για τον πλησίον του, αλλά ούτε και για την πατρίδα ή κάποια άλλη ιδέα. Στόχος είναι ένας! Να περνάω καλά! Οτιδήποτε με ζορίζει , με στενοχωρεί, με εμποδίζει να περνάω τέλεια, το διώχνω απ τη ζωή μου και συνεχίζω να περνάω καλά...
Με τέττοιο δόγμα λοιπόν, μην περιμένετε να σταθεί γάμος. Διότι ο γάμος έχει ζόρι και δυσκολίες. Θα πρέπει όλοι να θυσιάσουν πολλά, προκειμένου να σταθεί όρθια η οικογένειά τους.
Αν όχι, αυτή θα καταρρέυσει.
Σωστά! Αν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε άξιοι(ες) να κρατήσουμε το σύντροφό μας, είναι τουλάχιστον ανεύθυνο να προσπαθούμε να φορτώσουμε στους gay την ανεπάρκειά μας...!
ελεος ρε κολλητε, ποιος στρεητ κατηγορησε τους πουστηδες οτι φταινε για τους γαμους? Πιστεψε με υπαρχουν πιο σοβαρα προβληματα απο τα πουστριλικια, κ οσο κ να προσπαθειτε να τραβηξετε τα φωτα πανω σας δεν μπορειτε. Στο θεμα μας, σαφως κ εχουν αυξηθει τα διαζυγια αλλα αυτο ωφειλετε στο οτι η ζωη πλεον ειναι πολυ ''ακριβη''...
Δημοσίευση σχολίου