Σκέψεις για τη χριστιανική θεώρηση της ομοφυλοφιλίας Νο 2

Οι άνθρωποι της θρησκείας συνηθίζουν να παίρνουν έτοιμα ρητά και απλά να τα αναπαράγουν αβασάνιστα και να δίνουν μια εύκολη λύση υποτίθεται σε όλα τα προβλήματα της ζωής.

Όταν ,λοιπόν, ακούσουν για ομοφυλοφιλία, ξεκινούν μια υστερία και ένα παραλυρηματικό λόγο γεμάτο αναθέματα, σκότος, φωτιά, κόλαση (αναφέρουν και το απόσπασμα από την επιστολή του Παύλου που ανέλυσα στην προηγούμενη ανάρτηση) διαόλους, τριβόλους , κέρατα και καταστροφές που έρχονται εξαιτίας των αμαρτιών μας. Όλα αυτά είναι καθαρά προϊόντα προκατάληψης και ταμπού όπως είπαμε, αφού δε θα τα κάνουν για κανένα πλεονέκτη, άρπαγα, νόμιμο κλέφτη, πλούσιο εκμεταλλευτή, πολεμοκάπηλο, έμπορο όπλων ή ναρκωτικών.

Είπαμε, οι θρησκόληπτοι έχουν πρόβλημα με το σεξ. Εκεί αρχίζουν κι εκεί τελειώνουν όλα... Δεν κάνεις σεξ; Είσαι άγιος και σε προσκυνούν κι ας έχεις αρπάξει τη μισή Ελλάδα. Κάνεις σεξ; Πρόδωσες το Θεό είσαι αμαρτωλός, βρώμικος, μηδαμινός και έχεις την κόλαση δεδομένη.

Κάποιοι ψυχραιμότεροι τους επαναφέρουν στην τάξη, τους υπενθυμίζουν ένα άλλο ρητό "Ο Θεός αγάπη εστι " κλπ και αφού καλμάροουν λίγο, βγάζουν από το κουτάκι της μνήμης τους ένα άλλο γνωμικό και το πετάνε έτοιμο προς κατανάλωση :

"Αγαπάμε τον ομοφύλόφιλο, αλλά όχι την ομοφυλοφιλία!"

Φυσικά, αν η παραπάνω δήλωση αναλυθεί με ψυχρή λογική, θα δούμε ότι πρόκειται για παράνοια αν την πάρουμε κυριολεκτικά, ή για δικηγορίστικο ελιγμό αν το δούμε πιο σφαιρικά το ζήτημα. Κι αυτό, γιατί η ομοφυλοφιλία αποτελεί αναπόσπαστο κομάτι της προσωπικότητας ενός ομοφυλόφιλου. Ομοφυλοφιλία σημαίνει ότι φιλώ=αγαπώ (ερωτικά προφανώς) ομόφυλα (=του ίδιου φύλου) άτομα. ΄

Σύμφωνα με κάθε γνωστή θεωρία, αυτή η κατάσταση είτε έχει σχέση με γονίδια, είτε διαμορφώνεται από καταστάσεις και εμπειρίες σε πολύ μικρή ηλικία, ή και τα δύο. Μετά υπάρχει μέσα μας είτε την εκδηλώνουμε, είτε όχι. Αυτό το τελευταίο έχει να κάνει με κοινωνικούς παράγοντες και μόνο. Συνεπώς, είτε δεν κάνω σεξ, είτε κάνω , είμαι ομοφυλόφιλος και η ομοφυλοφιλία παραμένει μέσα μου σαν κατάσταση.

Όταν, λοιπόν, κάποιος υποστηρίζει ότι αγαπά έναν ομοφυλόφιλο, αλλά χωρίς την ομοφυλοφιλία του, σημαίνει ότι αγαπά ένα άλλο πρόσωπο που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, μια άλλη προσωπικότητα, μια ουτοπία! Επομένως, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν αγαπά τον ομοφυλόφιλο. Ή αγαπάς ένα άνθρωπο όπως είναι , γι αυτό που είναι, μέ όλα τα προτερήματα και ελαττώματα που έχει η προσωπικότητά του, ή δεν τον αγαπάς. Τόσο απλό!



Βέβαια, αν πουν ότι δε δέχονται τους ομοφυλόφιλους και τους απαγορεύουν να έρθουν στην εκκλησία κλπ, θα ακουστεί ρατσιστικό, φασιστικό, οπότε θα έχουν αντιδράσεις από την κοινωνία. Επιπλέον, συχνά-πυκνά βγαίνουν καταγγελίες για περιστατικά ομοφυλοφιλίας στον ίδιο τον κληρο... Οπότε εκεί μπαίνει η δικηγορία... Aποδεχόμαστε, αλλά δε δεχόμαστε κιόλας... και τελικά καταλήγουμε στην πιο πάνω ατάκα. Όμως, στην ουσία, αυτό που εισπράτει τελικά ένας ομοφυλόφιλος στην εκκλησία, είναι το μίσος των "αδελφών" του των χριστιανών και μόνο. Την απέχθεια το σίχαμα και την απόρριψη των μελών της εκκλησίας που θα τον ψυχράνουν και θα τον απομακρύνουν από το Χριστό. Αυτή είναι η ουσία, πέρα από ρητορικά, δικηγορίστικα τερτίπια....