Τις προάλλες είχα ένα ατύχημα. Έσπασε το προφυλακτικό.
Φυσικά δεν περίμενα απάντηση από τον ευκαιριακό παρτενέρ για να με ζώσουν τα φίδια.
Η άποψή μου περί της νοημοσύνης του Έλληνα γκέι είναι, έτσι κι αλλιώς, γνωστή και δεδομένη.
Την επόμενη μέρα πήγα στο εφημερεύον νοσοκομείο και πέτυχα μάλιστα τον Καθηγητή ειδικό σε τέτοιες λοιμώξεις.
Με ρώτησε αν ο άλλος ήταν οροθετικός.
Απάντησα ότι επίσημα όχι, αλλά εγώ δεν εμπιστεύομαι κανένα, διότι οι περισσότεροι έχουν άγνοια...
"Κακώς" επισήμανε εκείνος. Συμφώνησα, αλλά του εξήγησα ότι έτσι είναι. Μου είπε, λοιπόν, να περάσω την επομένη (!) για να μου πάρουν αίμα για τεστ και να ξεκινήσω προφύλαξη.
Πράγματι, την επομένη (Δευτέρα) δεν πήγα στη δουλειά, πήγα εκεί, μου πήραν αίμα και ο γιατρός (όχι ο Καθηγητής) ήταν καθυσηχαστικός. Υποστήριζε ότι εφόσον ο άλλος λέει ότι δεν είναι οροθετικός, γιατί να μην το δεχθούμε ως αληθινο; Θα μπορούσε να υποστηρίζει ότι είναι!
Απαντώ ότι είναι περίεργο το ότι δεν ανησύχησε καν με το γεγονός ότι έσπασε το προφυλακτικό, ούτε με ρώτησε αν έχω κάποιο νόσημα!
΄"Ίσως να είναι θέμα χαρακτήρα", αντέτεινε ο ιατρός και εξήγησε ότι ακόμα κι αν είχε hiv, χωρίς να το ξέρει, η πιθανότητα να κολήσω από ατύχημα είναι κάτω του ένα τοις χιλίοις... Φυσικά, αν κάνω συστηματικά bareback, το ποσοστό αλλάζει δραματικά! Επειδή, όμως, είμαι σε ομάδα υψηλού κινδύνου, προτείνει να κάνω προφύλαξη, δηλαδή να πάρω φάρμακα που μπλοκάρουν την εξάπλωση του ιου. Είπε ακόμη ότι επειδή ξεκινάω και λιγότερο από 48 ώρες μετά την πιθανή έκθεση, η πιθανότητα να κολήσω hiv, αν έχω εκτεθεί, αγγίζει το μηδέν. Να σημειωθεί ότι αυτή η αγωγή έχει νόημα μόνο αν ξεκινήσει μέσα σε 72 ώρες μετά την πιθανή έκθεση...
Τελικά, μου έδωσε φάρμακα για δύο μέρες (δεν είχαν άλλα λέει...) και μετά ξαναπήγα να πάρω τα υπόλοιπα. Η θεραπεία κρατάει ένα μήνα. Μια θεραπεία που την πρώτη εβδομάδα είχε αρκετές παρενέργειες, όπως διάρροια, ναυτία, τάση για εμμετό, ελαφρύ πονοκέφαλο κλπ. Μετά ο οργανισμός συνήθησε από ό,τι βλέπω...
Παρόλα αυτά, είχα σπάσει τα τηλέφωνα να ρωτήσω τι θα κάνω με τις παρενέργειες, αλλα οι γιατροί δεν απάντησαν ποτέ!
Επίσης, από την εργασία μου (Δημόσιο) είπαν ότι παίζεται αν θα εγκριθούν οι δύο άδειες που πήρα για να πάω για εξετάσεις!!! Διότι θα μπορούσα να είχα πάει άλλη στιγμή, όταν θα είχα διακοπές, για παράδειγμα... Βλέπεις, δεν άφησα το γιατρό να γράψει λεπτομέρειες προσπαθώντας να αποφύγω την προκατάλυψη και τις φοβίες του κόσμου.
Φυσικά δεν περίμενα απάντηση από τον ευκαιριακό παρτενέρ για να με ζώσουν τα φίδια.
Η άποψή μου περί της νοημοσύνης του Έλληνα γκέι είναι, έτσι κι αλλιώς, γνωστή και δεδομένη.
Την επόμενη μέρα πήγα στο εφημερεύον νοσοκομείο και πέτυχα μάλιστα τον Καθηγητή ειδικό σε τέτοιες λοιμώξεις.
Με ρώτησε αν ο άλλος ήταν οροθετικός.
Απάντησα ότι επίσημα όχι, αλλά εγώ δεν εμπιστεύομαι κανένα, διότι οι περισσότεροι έχουν άγνοια...
"Κακώς" επισήμανε εκείνος. Συμφώνησα, αλλά του εξήγησα ότι έτσι είναι. Μου είπε, λοιπόν, να περάσω την επομένη (!) για να μου πάρουν αίμα για τεστ και να ξεκινήσω προφύλαξη.
Πράγματι, την επομένη (Δευτέρα) δεν πήγα στη δουλειά, πήγα εκεί, μου πήραν αίμα και ο γιατρός (όχι ο Καθηγητής) ήταν καθυσηχαστικός. Υποστήριζε ότι εφόσον ο άλλος λέει ότι δεν είναι οροθετικός, γιατί να μην το δεχθούμε ως αληθινο; Θα μπορούσε να υποστηρίζει ότι είναι!
Απαντώ ότι είναι περίεργο το ότι δεν ανησύχησε καν με το γεγονός ότι έσπασε το προφυλακτικό, ούτε με ρώτησε αν έχω κάποιο νόσημα!
΄"Ίσως να είναι θέμα χαρακτήρα", αντέτεινε ο ιατρός και εξήγησε ότι ακόμα κι αν είχε hiv, χωρίς να το ξέρει, η πιθανότητα να κολήσω από ατύχημα είναι κάτω του ένα τοις χιλίοις... Φυσικά, αν κάνω συστηματικά bareback, το ποσοστό αλλάζει δραματικά! Επειδή, όμως, είμαι σε ομάδα υψηλού κινδύνου, προτείνει να κάνω προφύλαξη, δηλαδή να πάρω φάρμακα που μπλοκάρουν την εξάπλωση του ιου. Είπε ακόμη ότι επειδή ξεκινάω και λιγότερο από 48 ώρες μετά την πιθανή έκθεση, η πιθανότητα να κολήσω hiv, αν έχω εκτεθεί, αγγίζει το μηδέν. Να σημειωθεί ότι αυτή η αγωγή έχει νόημα μόνο αν ξεκινήσει μέσα σε 72 ώρες μετά την πιθανή έκθεση...
Τελικά, μου έδωσε φάρμακα για δύο μέρες (δεν είχαν άλλα λέει...) και μετά ξαναπήγα να πάρω τα υπόλοιπα. Η θεραπεία κρατάει ένα μήνα. Μια θεραπεία που την πρώτη εβδομάδα είχε αρκετές παρενέργειες, όπως διάρροια, ναυτία, τάση για εμμετό, ελαφρύ πονοκέφαλο κλπ. Μετά ο οργανισμός συνήθησε από ό,τι βλέπω...
Παρόλα αυτά, είχα σπάσει τα τηλέφωνα να ρωτήσω τι θα κάνω με τις παρενέργειες, αλλα οι γιατροί δεν απάντησαν ποτέ!
Επίσης, από την εργασία μου (Δημόσιο) είπαν ότι παίζεται αν θα εγκριθούν οι δύο άδειες που πήρα για να πάω για εξετάσεις!!! Διότι θα μπορούσα να είχα πάει άλλη στιγμή, όταν θα είχα διακοπές, για παράδειγμα... Βλέπεις, δεν άφησα το γιατρό να γράψει λεπτομέρειες προσπαθώντας να αποφύγω την προκατάλυψη και τις φοβίες του κόσμου.